Ιστορία Α΄ λυκείου (7) - Ελληνιστικοί χρόνοι

Ο ελληνιστικός κόσμος μετά την μάχη της Ιψού (301 π.Χ.). Στον χάρτη σημειώνονται τα βασίλεια των τεσσάρων Διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου: του Κάσσανδρου στη Μακεδονία, του Λυσίμαχου στη Θράκη και τη Μικρά Ασία, του Σέλευκου στις ασιατικές περιοχές και του Πτολεμαίου στην Αίγυπτο.

 

Ελληνιστικοί χρόνοι (323 - 30 π.Χ.)

 

1.2 Τα χαρακτηριστικά του ελληνιστικού κόσμου

Βασικά σημεία

 
(α) Οικονομικά

- ο ελληνιστικός κόσμος λειτούργησε μέσα σε ενιαίο οικονομικό σύστημα: κοινή οικονομική πολιτική, συναλλαγές και νομίσματα (ελληνικά, αφού αποσύρθηκαν τα περσικά) σε περιοχές της κυρίως Ελλάδας και της πρώην περσικής αυτοκρατορίας.
- έλεγχος όλης της γης καθώς και του μεγαλύτερου μέρος της παραγωγής από τους βασιλείς.
- ώθηση στην ανάπτυξη εμπορίου χάρη στην πλούσια παραγωγή.
- εμφάνιση τραπεζών και επιταγών (!).

Νεοελληνική Γλώσσα Β΄ λυκείου (9) - Εργασία, επάγγελμα

 

Θέματα σχετικά με την εργασία και την επιλογή επαγγέλματος (σελ. 95-103)

Εξειδίκευση

εξειδίκευση: (για πρόσ.) απόκτηση γνώσεων και εμπειρίας σε ορισμένο κλάδο επιστήμης, τέχνης, επαγγέλματος· ειδίκευση: Επαγγελματική ~. Ο ανθρωπισμός ως αντίδοτο στην υπερβολική ~ και στην τεχνολογία. [Λεξικό Κοινής Νεοελληνικής] 

Φιλοσοφία Β΄ λυκείου (10) - 6.3 Η δικαιολόγηση της ηθικής στάσης ζωής

 

6.3 Η δικαιολόγηση της ηθικής στάσης ζωής

 

Βασικά σημεία	Επιχειρήματα	Αντιρρήσεις
Γιατί να είναι κανείς ηθικός;	(α) γιατί πιστεύει στη μεταθανάτια κρίση.	Αν όμως δεν πιστεύει, δεν υπάρχει λόγος να είναι ηθικός, αν βέβαια μποαρεί να αποφύγει την τιμωρία και να μην έχει άλλα προβλήματα.
	(β) η ενάρετη ζωή χαρίζει ευτυχία και εσωτερική αρμονία στον άνθρωπο. Ο  άδικος είναι δυστυχής.	Για κάποιους η εσωτερική αρμονία επιτυγχάνεται μέσα από την ανεμπόδιστη ικανοποίηση των ατομικών επιδιώξεων ή, αλλιώς, του ατομικού συμφέροντος. Η ηθική είναι ουσιαστικά η ασπίδα των αδύναμων και ανίκανων, που θέλουν να προστατευτούν από την κυριαρχία των ικανών και ισχυρών.
	(γ) η ύπαρξη ηθικών αρχών και αξιών είναι το θεμέλιο των κοινωνιών. Άτομα που δρουν καθαρά εγωιστικά πολλές φορές οδηγούνται στην καταστροφή.	⇳ Το γ΄ και δ΄ επιχείρημα υπέρ της ηθικής στάσης απαντούν στην παραπάνω αντίρρηση, ότι δηλαδή η ηθική είναι επινόηση των ανίσχυρων, για να προστατευτούν από τη δύναμη των ισχυρών.
	(δ) είναι έμφυτη η τάση των ανθρώπων για σεβασμό των συνανθρώπων τους. Ίσως το νόημα της ανθρώπινης ύπαρξης να βρίσκεται σε μια ζωή αλληλεγγύης και ειλικρινούς επικοινωνίας.
Τα χαρακτηριστικά της ηθικής στάσης	(α) οι αποφάσεις μας καθορίζουν τις ενέργειές μας (πρακτικός χαρακτήρας των κρίσεων). (β) οι κρίσεις μας πρέπει να έχουν καθολικό χαρακτήρα: να ισχύουν για κάθε περίπτωση και για όλους τους ανθρώπους με παρόμοια χαρακτηριστικά. (γ) οφείλουμε να λαμβάνουμε υπόψη τα δικαιώματα και τις επιδιώξεις των άλλων ανθρώπων. Οι ενέργειές μας έχουν επιπτώσεις στους άλλους, ακόμη κι όταν δεν το αντιλαμβανόμαστε.

❦

Φιλοσοφία Β΄ λυκείου (1) - διδακτέα ύλη και τρόπος εξέτασης (ενημέρωση Οκτώβριος 2023)

Διδακτέα ύλη 

(Περιεχόμενο - Διαχείριση και ενδεικτικός προγραμματισμός)

Διαβάστε την ύλη και οδηγίες διδασκαλίας στο σχετικό έγγραφο του ΥΠΑΙΘ (10-10-2023). Παρακάτω θα βρείτε τα βασικά σημεία:

Πρώτη Θεματική Ενότητα-Εισαγωγή 

Τι είναι η Φιλοσοφία και σε τι χρησιμεύει; (± 6 διδακτικές ώρες)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Ξεκινώντας από την απορία

Ενότητα πρώτη: Η ιδιαιτερότητα της φιλοσοφικής σκέψης.

Ενότητα δεύτερη: Βασικοί στόχοι της φιλοσοφικής δραστηριότητας.

Ενότητα τρίτη: Κλάδοι της φιλοσοφίας και επιστήμες: 1. Βασικοί κλάδοι της Φιλοσοφίας 3. Φιλοσοφία και επιστήμες

Ενότητα τέταρτη: Φιλοσοφία και κοινωνία: 1. Αμφισβητήσεις της αξίας της φιλοσοφίας 2. Η χρησιμότητα της φιλοσοφίας. 

Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄ λυκείου (8) - Μαρία Πολυδούρη, Κοντά σου (σημειώσεις για το ποίημα και μια συνέντευξη της Χρ. Ντουνιά για την ποίηση της Πολυδούρη)

 

[Λίγα λόγια την ποίηση της Πολυδούρη]

Η Πολυδούρη κινείται ολόκληρη στην περιοχή του συναισθήματος και των συναισθηματικών καταστάσεων, συνήθως γύρω απ’ τα δυο βασικά μοτίβα του έρωτα και του θανάτου, διατηρώντας έναν ιδιαίτερα προσωπικό τόνο. Πληθωρική από την αρχή σε συναισθηματισμούς, σε τρυφερότητα και γυναικεία ευαισθησία, φτάνει ν’ αγγίξει στο τέλος κάποιες δραματικές νότες και να μετριάσει στις καλύτερες στιγμές της τις πολλές ρομαντικές κοινοτοπίες, τον μελοδραματισμό και την κλαυθμηρή διάθεση, που τη χαρακτηρίζουν κατά ένα μεγάλο μέρος, για να περιοριστεί οξύτερα στο ατομικό της δράμα.

Κώστας Στεργιόπουλος, 1980, Η Ελληνική Ποίηση. Η Ανανεωμένη Παράδοση. 

Ανθολογία-Γραμματολογία, Αθήνα: Σοκόλης, σελ. 422-423